Što je acquis?

Pravna tečevina EU (acquis) je skup zajedničkih prava i obaveza koje obavezuju sve države članice EU.

Acquis se stalno razvija i obuhvata:

        

- sadržaj, principe i političke ciljeve Ugovora

- zakonodavstvo doneseno u primjeni Ugovora i sudsku praksu Suda EU

- deklaracije i rezolucije koje je donijela EU

- mjere koje se odnose na zajedničku vanjsku i sigurnosnu politiku

- mjere koje se odnose na pravosuđe i unutrašnje poslove

- međunarodne sporazume koje je sklopila EU i sporazume koje su međusobno sklopile države članice EU u području aktivnosti EU.

 

Pojam „pravo EU“ (EU law) podrazumijeva Osnivačke ugovore (primarno zakonodavstvo), akte koje su na osnovu ugovora donijele institucije EU (sekundarno zakonodavstvo), opće principe prava EU, sudsku praksu Suda EU, pravo koje nastaje iz vanjskih odnosa EU, te dodatno pravo sadržano u konvencijama i sličnim sporazumima sklopljenim između država članica EU, kako bi se primjenjivale odredbe Ugovorâ.

 

Primarno zakonodavstvo (primary law) čine Osnivački ugovori, uključujući sve povezane protokole i priloge, ugovore o izmjenama Osnivačkih ugovora i ugovore o pristupanju pojedinačne države članice sa svim pripadajućim protokolima i prilozima. Od stupanja na snagu Ugovora iz Lisabona, EU se temelji na Ugovoru o Evropskoj uniji (UEU) i Ugovoru o funkcionisanju Evropske unije (UFEU) te oba imaju jednaku pravnu snagu. Saglasno članu 6. UEU, Povelja EU o osnovnim pravima ima jednaku pravnu snagu kao i Osnivački ugovori.

 

Osnivačkim ugovorima utvrđuje se pravni osnov i okvir unutar kojeg institucije EU moraju djelovati s ciljem provođenja politika. U tom smislu, institucije EU usvajaju sekundarno zakonodavstvo (secondary law), prevashodno utvrđeno u članu 288. UFEU, i to: uredbe, direktive, odluke, preporuke i mišljenja.